Wintersport (1): Egon, poeder, diepvrieskou en schnitzel!
"Herzlich wilkommen in Fügen-Kaltenbach, die Erste Ferienregion im Zillertal!"
Afgelopen vrijdag, vroeg in de ochtend, was het dan eindelijk weer zover. Rond de klok van 02:30 uur stapten we in de auto, op weg voor onze jaarlijkse skivakantie. Dit jaar kozen we weer voor een vertrouwde locatie en accommodatie, nl. Hotel Post, gelegen in het plaatsje Kaltenbach in het Oostenrijkse Zillertal. Het was alweer bijna zo'n 6 jaar geleden dat we hier voor het laatst verbleven en het hotel had aardig gemoderniseerd met een nieuwe wellness, zwembad en fitness. Ook het restaurant had een ware metamorfose ondergaan dus dat wilden we allemaal zeker eens gaan ontdekken.
De heenreis was zwaar, ik zou bijna willen zeggen afzien, want niet alleen wij hadden besloten om al in de nacht naar ons vakantieadres af te reizen, ook sneeuwstorm Egon had zich dat bedacht! Was het bij vertrek nog stevige regen, vanaf de Duitse grens ging dat snel over in sneeuw. Zeker op het traject tussen Keulen en Frankfurt reden we niet alleen bergje op, bergje af maar ook continu heen en weer door de sneeuwgrens. Dan weer flinke sneeuwval en stapvoets rijden, dan weer gewoon regen en niks aan de hand. Ook de wind haalde behoorlijk uit en met die sneeuw erbij leek het af en toe wel of je in een echte 'Blizzerd' terecht was gekomen.
Pas bij het naderen van Frankfurt lieten we de sneeuw achter ons en konden we eindelijk eens lekker doorrijden. Dat we er goed aan gedaan hadden om niet te wachten tot het ochtendgloren - we hadden met elkaar afgesproken dat als het bij het luiden van de wekker thuis inderdaad al stevig sneeuwde zoals was verspeld, we pas bij daglicht zouden vertrekken - was intussen ook wel duidelijk. Op de radio hoorden we de ene na de andere wegafsluiting door omgewaaide bomen of hevige sneeuwval. Ja, zelfs de A3 tussen Keulen en Frankfurt bleek nu op plekken helemaal dicht en konden auto's en vrachtauto's geen kant meer op. Gelukkig waren wij die ellende al voorbij. Ten zuiden van Frankfurt was het wel nog de harde wind die behoorlijk met de auto wilde spelen. Bij München keerde de rust een beetje weder en hadden we nog een prettige laatste paar honderd kilometer naar onze plaats van bestemming. Het voelde alsof de centrifuge nu eindelijk was uitgelopen.....
Rond het middaguur reden we bij Hotel Post de parkeerplaats op. Navraag bij de receptie leerde echter dat onze kamer nog niet gereed was en dus besloten we nog een paar honderd meter door te rijden naar de Post Alm, onze favoriete apès-ski bar, voor een schnitzel en een lekkere pot Zillertaler Pils. Dat hadden we toch wel verdiend na zo'n heftige reis, nietwaar? Maar ehm, schnitzel? Die hádden ze niet (snik) en ik had me daar toch nog wel zó enorm op verheugd! "Ach ja, dan maar een pizza, ook lekker" dacht ik, "schnitzel krijg ik deze week nog meer genoeg!".
Skidag 1-3: Hochzillertal, Hochfügen en de dalafdaling
Na een stevig ontbijtje met zoveel lekkers dat ik niet kon kiezen - ja zelfs bubbels waren op het buffet te vinden! Hoezo, we worden in de watten gelegd... - hesen we ons in onze ski outfits en vertrokken te voet naar het dalstation van het skigebied Hochzillertal, gelegen op zo'n 300 meter van het hotel. Hadden we de dag ervoor nog te maken met sneeuwstorm Egon, vandaag was het blijkbaar Dieter die het met Vrouwtje Holle op een akkoordje had gegooid en behoorlijk wat van het witte goud op ons liet neerdwarrelen. Eenmaal gearriveerd in het bergstation bonden we onze ski's onder en daar gingen we!
Door de vele sneeuwval van de afgelopen dagen was de pistekwaliteit helemaal top. Lekker 'griffig' zoals ze dat hier noemen en geen plekje ijs te bekennen. Zo hadden we dat lang niet meer gehad. En of dat allemaal nog niet genoeg was, zorgde de continue sneeuwval voor een heerlijke laag poeder op de pistes. Wel was het behoorlijk koud en het zicht soms slechts, maar hey, hoeveel beter kun je je het wensen!? Rond het middaguur maakten we een korte pauze en ja hoor, daar was ie dan, mijn eerste Oostenrijkse schnitzel! Mjammie!!!!! Klein minpuntje: de Preiselbeeren zaten er niet bij....
Na het skiën was het tijd om de nieuwe wellness van het hotel te gaan verkennen. Ik besloot echter eerst nog even de fitnessruimte op te zoeken voor een korte hersteltraining op de fiets om de stijve spieren wat los te gooien. Ik blijf toch een triatleet, hè! Ook de fitnessruimte was nieuw voor het hotel en uitgerust met de modernste apparatuur. Fietsen, een loopband en crosstrainer, allen uitgerust met een groot scherm om je eigen televisiekanaal te kijken of een spelletje te spelen.
Na een half uurtje trappen zocht ook ik dan de wellness op. Wat was het mooi geworden, zeg. Waren de plaatjes op de website al veelbelovend, de werkelijkheid deed dit nog eens overtreffen. Twee Finse-, een damp-, bio- en infraroodsauna, diverse koud- en warmwaterdouches en een rustruimte met heerlijk verwarmde waterbedden. Het zwembad maakte het plaatje helemaal compleet met bubbelbanken en jetstreams, afwisselend gekleurd door diverse led-verlichting.
Na een heerlijk 5-gangen diner, liepen we nog even een rondje door dorp om vervolgens ons bedje op te zoeken.
Gisteren was het weer gelukkig wat beter en kwam zelfs even het zonnetje tussen de wolken tevoorschijn. Wel was het merkbaar kouder geworden. Bij het bergstation gaf de thermometer al -15 graden aan. Omdat de pistekwaliteit zo ontzettend goed was - voorgaande jaren was het steeds heel ijzige gebleken - durfden we het in de ochtend aan om de 6 kilometer lange afdaling van het bergstation in Hochzillertal terug naar het dal in Kaltenbach te maken. Een piste die is opgedeeld in twee stukken - het bovenste deel is zwart, het onderste deel rood - en vernoemd naar de plaatselijke skiheld Stephan Eberharter. De piste is bij tijd en wijlen behoorlijk pittig, maar dit keer was het prima te doen. Na deze lange afdaling besloten we om eens de andere kant van de berg op te gaan en het naastgelegen skigebied van Hochfügen te bezoeken.
Ook vandaag was weer een heerlijke skidag. We maakten weer zo'n 30 netto kilometers afdaling en ook de pistes waren nog steeds van optimale kwaliteit. Wel zakte de temperatuur vandaag nog wat verder onderuit en stond er soms een vies koude wind. Zo koud, het leek wel alsof je je in de diepvries waande, dat natte kledingdelen gewoon bevroren tijdens het afdalen. Morgen is het rustdag, lekker uitslapen, wat wandelen en nog meer genieten van de wellness in het hotel!
Een klein fotoverslag:
