Wintersport (2): Kaiserwetter, après-ski, rodelen en autopech!

Was het de eerste paar dagen vooral sneeuw (véél sneeuw!) en diepvrieskou, de tweede helft van onze skivakantie waren de omstandigheden met zon en strak blauwe luchten beduidend beter. 'Kaiserwetter' noemen ze dat in Oostenrijk!

Zoals eigenlijk elk jaar en omdat we al 3 intensieve dagen op de latten achter de rug hadden, besloten we om dinsdag een rustdag in te lassen en lekker te gaan wandelen. Na een uurtje langer slaap namen we een uitgebreid ontbijtje en vertrokken we per auto richting het wat hoger gelegen Gerlos, onderdeel van het door ons zo geliefde skigebied Zillertal Arena.

Van te voren had ik op internet al een leuke wandelroute uitgezocht. Een wandeling van een uurtje langs een bergstroompje, soms met even een pittige klim erin en met als eindbestemming een oud en knus hutje in de bergen, genaamd Krummbachrast. Je weet wel, zo'n hutje dat wordt warm gestookt met alleen een houtoven en waar de bediening zich verontschuldigd dat het allemaal wat langer kan duren omdat de stroom er schaars is.

Koud was het wel en af en toe viel nog een verdwaald vlokje sneeuw, maar het zonnetje wist voor het eerst deze vakantie met enige regelmaat door het wolkendek heen te breken. Door de vele sneeuwval van de laatste dagen was de omgeving als in een schilderij. Boomtakken nog voorzien van dikke watten sneeuw, uitgestrekte weides voorzien van een onaangeroerde sneeuwdeken en sneeuwwolkjes op de bedding van het bergstroompje. Soms doodstil met af en toe alleen het getjirpt van een vogeltje en het kabbelende bergwater op de achtergrond. Het was gewoon genieten en onderweg schoten we dan ook de nodige mooie plaatjes. Kijk strakjes maar eens naar de diavoorstelling aan het eind van dit artikel. Eenmaal boven genoten we in de Krummbachrast van een heerlijke gluhwein en warme chocomel en warmde we ons op bij het haardvuur.

Die zelfde middag hadden we gepland om eens lekker te gaan après-skiën in de PostAlm, de après-ski bar gelegen aan het dalstation van het Hochzillertal en net als een lifestyle- en loungebar genaamd sChic, ook eigendom van het hotel waar we verbleven. De bedoeling was het live optreden van de Duitse schlagerartiest Olaf Henning bij te wonen, maar oeps, we hadden ons een dagje vergist. Hij zou pas op woensdag de après-ski komen opluisteren. Toch lieten we ons de biertjes goed smaken en hadden we een leuke afsluiter van deze mooie rustdag.

Op woensdag stonden we weer op de latten en maakten we de pistes van het Hochzillertal weer onveilig. Wel was het die dag ijzig koud, brrr. Zelfs met de dikste kleren aan en goed geisoleerde handschoenen had ik bijna bevroren vingers en zeker in de liften deed een licht briesje je helemaal in elkaar krimpen. Ook niet vreemd, want ondanks de zon en strakblauwe luchten zou het die dag de koudste dag van de week worden.

Donderdag stonden we heel vroeg op. We hadden gepland om te gaan skïen in de Zillertal Arena en dan 's middags wat eerder te stoppen om te gaan rodelen op de 7 kilometer lange natuur rodelbaan die daar ook gelegen was. Maar helaas.....

Onze auto gooide roet in het eten. Een dieselauto en diepvriestemperaturen - in de nacht zakte het kwik regelmatig tot rond de -20 graden - schijnt toch geen goede combinatie te zijn. De auto was niet aan de praat te krijgen! Enigszins teleurgesteld, vooral omdat vorig jaar in Saalbach-Hinterglemm na een lange wandeling de rodelbaan gesloten bleek en we ons er dit jaar daarom enorm op verheugd hadden, besloten we dan maar weer om in ons 'eigen' Hochzillertal te gaan skiën. Voordat we weer de berg op gingen, duwden we de auto wel nog even in de zon in de hoop dat hij 's middags weer gestart kon worden en we eventueel alsnog de rodelbaan konden opzoeken.

Boven op de berg maakten we een oversteek naar het naastgelegen Hochfügen en na een lekkere 'fastfood' lunch met nuggets en frietjes, lieten we het skiën die dag rond het middaguur al voor wat het was. Eenmaal terug in het dal probeerde ik nog eens de auto te starten en gelukkig! Na enig gepruttel wilde hij dan toch weer starten. Op naar de rodelbaan!

De rodelbaan was gelegen in het kleine skigebiedje aan de Gerlosstein. Een skigebied waar je nog met een ouderwetse heen-en-weer gondelbaan omhoog gaat. Zo'n gondel waar je met een beetje pech met 40 man hutje mutje in moet staan. En nu heb ik het al niet zo op hoogtes in combinatie met dat soort gondels dus dan snap je wel dat ik blij was dat we boven waren. Eenmaal boven was ik dat alweer snel vergeten en was het jodelahitieeeee de rodelbaan naar beneden. Was nog best pittig die afdaling, want er zaten hier en daar wat linke haarspeldbochten in waar je zomaar uit kon vliegen (hè Romy!) en omdat de ondergrond best hobbelig was werd je af en toe even goed gelanceerd. Maar ik hou wel van een adrenaline kik! De tweede afdaling had ik de techniek van het sleeën wat beter onder controle en als een bijna volleerd coureur was ik snel weer beneden. Rodelen aan de Gerlosstein. Een belevenis en zeker een aanrader als je ooit het Zillertal bezoekt!

Vrijdags was onze laatste skidag van de week en waar dat een dag eerder niet lukte door de startproblemen, sloten we deze bijzonder heerlijke vakantie af op de zonnige hellingen van de Zillertal Arena.

Tot slot nog wat mooie plaatjes. Onze skivakantie was top, we hebben echt ontzettend genoten. Van de omgeving, de sport, het weer, lekker eten en vooral van elkaar. Nu breekt voor mij een nieuwe, mooie en uitdagende periode aan. De 28 weken opbouw naar mijn hoofddoel van dit jaar, de IronMan in Maastricht op zondag 6 augustus a.s.. Lieve schat (Romy), met 6 dagen training per week weet ik dat er weinig tijd voor ons tweetjes overblijft en ook zullen we wat vaker discussie gaan hebben, zeker als het aankomt op de combi van het vele sporten met het huishouden en zo maar ook nu gaan we er vooral weer samen voor! Samen op weg naar de IronMan!

Oh ja, en mocht je deel 1 van ons verslag hebben gemist, neem dan snel hier alsnog een kijkje!