top of page

Stadstriathlon Weert 2017: een vet PR!


Het tweede weekend van juni staat traditiegetrouw in het teken van de Stadstriathlon in Weert. Naast de recreatieve sprint- en kwart triathlon op de zaterdag en sinds vorig jaar de ETU wedstrijden op de zondag had Weert dit jaar ook de 2e t/m 4e divisie teamwedstrijden van de NTB én de age-group kwalificatiewedstrijden voor het WK in Rotterdam aan het programma toegevoegd. Veel spektakel dus en dat alles op een zogenaamd klaverblad parcours waardoor het publiek volop van alle wedstrijdonderdelen kon genieten.

Zelf nam ik op de zaterdag deel aan de recreatieve kwart triathlon; 1000m zwemmen in de Zuid-Willemsvaart, 40km fietsen erlangs om vervolgens af te sluiten met 10km hardlopen in de binnenstad van Weert.

In tegenstelling tot eerdere wedstrijden dit jaar, was de start pas voorzien om 14:30 uur en kon ik het die ochtend lekker op m'n gemakje doen. Om eventuele stress op de dag zelf te vermijden, legde ik toch al de avond van tevoren mijn spullen gereed. Het was eerder die week nog even spannend of het mét of zonder wetsuit zwemmen werd, want door de zeer warme dagen het weekend ervoor was de temperatuur van de Zuid-Willemsvaart flink gestegen. Uiteindelijk lag de watertemperatuur op de wedstrijddag zelf op zo'n 21 graden en mocht het wetsuit mee.

Rond het middaguur vertrokken Romy en ik richting Weert. Daar aangekomen, meldde ik me in de kantine van de plaatselijke voetbalvereniging om mijn startbescheiden op te halen, pakte mijn spullen uit de auto en deed nog een laatste check van mijn fiets om me vervolgens naar de wat verderop gelegen wisselzone te begeven. Daar aangekomen bleek de wisselzone nog gesloten omdat de serie voor ons nog aan zijn T1 bezig was. Tja, met zo'n boordevol programma wil een en ander nog wel eens wat uit de tijd lopen, maar echt storend was het niet. Enige nadeel was dat de tijd die we kregen om ons materiaal klaar te leggen ietwat krapjes werd. Toch stond iedereen op tijd klaar op de kadewal voor de wedstrijdbriefing.

Nadat we de welbekende uitleg hadden ontvangen - vorig jaar nam ik ook al deel en veel veranderd was er niet - mochten we het water van de binnenhaven in om ons vervolgens 'en group' naar de startlijn in het kanaal te begeven. Je zou het niet verwachten maar er was best een aardige stroming in de Zuid-Willemsvaart en dat was goed zichtbaar bij de startlijn. Omdat het startschot wat op zich liet wachten, schoof het hele veld al langzaam de vaart af.

"Na zo'n 50 meter kreeg ik wat ruimte en zocht ik mijn ritme."

"Drie, twee, een...." en weg waren we. Ook nu weer was het een duwen en trekken van jewelste en ook ik kreeg weer een paar rake klappen uitgedeeld. Ik werd zelfs een keertje behoorlijk lang kopje onder geduwd, maar ach ja, dat ben ik inmiddels wel gewend. Na zo'n 50 meter kreeg ik wat ruimte en zocht ik mijn ritme. De eerste 500 meter gingen lekker met de stroom mee en dus liet ik me rustig met het voorste deel van het veld 'mee glijden'. Bij of net na het keerpunt was het weer even knokken voor een goede plek om vervolgens kort langs de wal weer tegen de stroom in terug naar de binnenhaven te zwemmen. Ook nu merkte ik al snel dat ik sinds vorig jaar een vele betere zwemmer ben geworden, want ondanks de tegenstroom haalde ik langzaam wat deelnemers in. Sterker nog, in de laatste 300 meter keek ik eens om en zag dat er een breuk in het veld was ontstaan en ik nog in het eerste deel zat.

Na 18 minuten en 28 seconden kwam uit het water en begaf me naar de 50 meter verderop gelegen wisselzone. Wat ik alleen nog altijd niet snap is dat ze in Weert van die herbruikbare (?) stoffen badmutsen hebben waarvan ze ook nog verwachten dat je ze bij het verlaten van het water in een grote bak mikt. "Welke bak?" Ik zag hem niet staan in mijn haast naar de T1 en dus gooide ik hem daar maar ergens op de grond.

"Na 18 minuten en 28 seconden kwam uit het water..."

De wissel naar het fietsen ging redelijk vlotjes en na ongeveer 3 minuten - vorig jaar deed ik er nog ruim een minuut langer over maar toen had ik nog geen tubes maar compressiekousen om aan te trekken over mijn natte voeten - stapte ik op de fiets.

40 kilometer verdeeld over 6 rondjes heen en weer langs diezelfde Zuid-Willemsvaart. Een vlak en snel parcours met hooguit 8 bochten maar toch lukte het me niet om mijn gemiddelde snelheid van vorig jaar te evenaren. Ik bleef steken op een gemiddelde van 36,7km/u tegen 37,9km/u het jaar ervoor. Er kunnen twee redenen voor zijn geweest. Enerzijds de wind, die dit jaar een stuk harder waaide (pal op kop, maar dus ook weer lekker in de rug) maar anderzijds toch ook het feit dat ik nu veel minder fietsuren maak ten goede van het betere loopwerk en mijn trainingsinspanningen dus meer verdeel over alledrie de onderdelen.

"Ik bleef steken op een gemiddelde van 36,7km/u tegen 37,9km/u het jaar ervoor."

Ik denk dat laatste want, wow, wat een goed looponderdeel legde ik daar in Weert even op de mat! Na een dik uur verruilde ik mijn fiets- voor mijn loopschoenen en verliet ik na een wissel van 2 minuten weer de wisselzone op weg voor de laatste 10 kilometer door de binnenstad van Weert. Ondanks mijn mindere snelheid op het fietsonderdeel was Romy hoorbaar verrast. "Sow, nu al?" hoorde ik haar vanaf de kant roepen bij het verlaten van de wisselzone. Toen ik haar na de wedstrijd vroeg waarom ze zo verbaasd was, vertelde ze dat ze niet had verwacht dat ik zo vooraan in het veld aan het laatste onderdeel zou beginnen.

De vele zogenaamde 'brick' trainingen van de laatste weken wierpen meteen hun vruchten af want ik had dit keer weinig of eigenlijk geen enkele moeite met de omschakeling van het fietsen naar het lopen. Heel rap zat ik op een pace van rond de 4,5 minuut, een tempo dat ik tijdens de voorbije en ook vaak korte wedstrijden nog niet wist te halen. Ook had ik weinig last van de warmte, want de zon brandde inmiddels goed en de temperatuur lag alweer boven de 25 graden.

Het loopparcours was een zogenaamd heen-en-weer parcours. Een keerpunt bij start/finish en een keerpunt halverwege ofwel 6 rondes van ongeveer 1800 meter. Dit gaf mij een prima gelegenheid om zelf ook mijn positie in het deelnemersveld te bepalen en inderdaad, afgaande op de posities van andere clubgenoten had ik snel in de gaten dat ik best aardig bezig was. Tuurlijk, nog steeds wordt ik op het looponderdeel nog regelmatig bijgehaald door deelnemers die ik het onderdeel daarvoor heb inghaald, maar dat was in Weert toch echt een heel stuk minder.

"...ik had dit keer weinig of eigenlijk geen enkele moeite met de omschakeling van het fietsen naar het lopen."

Ik wist mijn tempo goed vast te houden en afgaande van de posities van mijn clubgenoten begon ik ook al te rekenen aan de extra bonuspunten - naast punten voor deelname, krijgen we bonuspunten op volgorde van binnenkomst - die ik voor het clubkampioen kon binnenhalen. De achterstand op clubgenoot Dolf werd intussen groter maar erg vond ik dat niet, hij is immers een betere loper dan mij. De meeste clubgenoten lagen achter mij, dat was zeker, maar twijfelpuntje was clubgenoot Mario. Lag hij nu vóór of achter mij?

In mijn laatste ronde kwam hij me weer tegemoet en moedigde ik hem aan met: "kom op! klein stukje nog naar de finish!", waarop hij antwoordde met "nee, ik moet nog een ronde!". Ik kreeg me ineens een beetje een euforisch gevoel want blijkbaar lag ik niet in derde maar in tweede positie van alle deelnemers van TCM. Dat nog eens bovenop het toch al goede gevoel tijdens het lopen, zette ik op de laatste paar honderd meter nog eens extra aan en na 2 uur, 11 minuten en 41 seconden kwam ik als 34e over de finish. 34e!!! Op een deelnemersveld van 161 deelnemers en dan ook nog eens een 9e plek in mijn age-group M40+. Een vet PR en mijn beste race tot nu toe!

"...en na 2 uur, 11 minuten en 41 seconden kwam ik als 34e over de finish."

Superblij en met een zeer voldaan gevoel keerden Romy en ik aan het begin van de avond huiswaarts waar een lekkere en welverdiende BBQ op mij zou wachten.

Het zit erop! Het eerste deel van dit seizoen is een feit. Een periode met betere en mindere (denk aan de wedstrijd in Bilzen) dan gehoopte resultaten maar ook een periode waarin ik gelukkig in wedstrijdverband veel heb mogen leren. Wat is goed en wat kan beter. Hoe reageert mijn lichaam en waar liggen mijn grenzen. De komende weken gaat de focus volledig op de IronMan. Nog 8 weken....

Vond je dit artikel interessant en wil je op de hoogte blijven? Volg Triathlon Blog dan nu ook op Facebook en Twitter!

Je krijgt dan automatisch een melding bij elke nieuwe post.

bottom of page