De tweede helft...
Het is alweer een tijdje geleden en de euforie heeft inmiddels weer plaats gemaakt voor de dingen van alle dag. Toch wordt ik er nog bijna dagelijks mee geconfronteerd; die zo succesvol verlopen IRONMAN Maastricht.
Collega's, net terug van vakantie, die mij het hemd van het lijf vragen over hoe het me is vergaan. Of afgelopen zaterdag nog, tijdens ons uitgestelde 12,5-jarig huwelijksfeestje, waar de IRONMAN regelmatig onderwerp van gesprek was en er al flink gespeculeerd werd over mijn deelname het volgend jaar. Tja, wie zal het zeggen... š
De voorbije weken stonden vooral in het teken van rust. Nou ja, relatieve rust dan. Even geen 6-daagse trainingsweek of snel nog even een kort berichtje op mijn blog. Nee, gewoon even 'niks moet, alles mag'. Ook was er weer eens tijd voor voor andere dingen dan alleen maar sport. Een leuk dagje uit naar Deventer bijvoorbeeld.
Helemaal stilgezeten heb ik echter niet, da's ook niks voor mij. Op de dinsdag en de donderdag na de wedstrijd zat ik alweer een half, respectievelijk uurtje op de Tacx om de beentjes wat los te gooien, bezocht ik af en toe weer eens het zwembad en nog geen week later liep alweer een rustige 5km duurloop.
Van echte vermoeidheid was geen sprake en de week daarop bouwde ik de lengte van de trainingen langzaam wat verder uit. Al snel ging de knop weer om en ligt de focus sinds vorige week alweer geheel op de tweede helft van dit mooie seizoen.
"...ons uitgestelde 12,5-jarig huwelijksfeestje..."
Zo staat er op zaterdag 16 september a.s. 'Den Halve van Damme, de strijd der titanen' alweer op de kalender - een wedstrijd over de halve afstand in het plaatsje Damme (onder de rook van het Belgische Brugge) waar triathleten en duathlen het tegen elkaar zullen opnemen - en sluit ik het seizoen op zondag 8 oktober a.s. af op de Marathon van Eindhoven (NL).
Zoals gezegd kon ik na de IRONMAN de trainingen tot mijn eigen verbazing al best weer snel oppakken. Tuurlijk, ik hield mij netjes aan een 2-weeks herstelschema waarbij aantal, lengte en intensiteit van de trainingen uiterst laag werd gehouden, maar toch merkte ik na een dikke week ineens een enorme sprong voorwaarts.
"Ook was er weer eens tijd voor voor andere dingen dan alleen maar sport. Een leuk dagje uit naar Deventer bijvoorbeeld."
Ik was die woensdag lekker vroeg uit de veren om per fiets naar kantoor te gaan. Op de heenweg lekker op m'n gemakje maar op de terugweg zette ik de gashendel eens flink open. Gewoon om te kijken hoe ik ervoor stond.
Het gevolg? Een enorme powerboost en een gemiddelde dat ik op dat traject dit jaar nog niet eerder had gezien. "Waar komt dĆt ineens vandaag", dacht ik toen ik thuis de oprit op kwam rijden. "Zou ik nu alweer helemaal hersteld zijn en is er sprake van een hele vette supercompensatie?". Een vreemde gewaarwording.
Reden genoeg om me de zaterdag daarop ook in het zwembad en de aansluitende looptraining nogmaals te testen. En ja hoor, de zwemtraining verliep met 2.225m in 1:49/100m alweer als vanouds - ik wist er zelfs een paar pittige intervallen uit te persen - en tijdens het lopen lukte het me redelijk eenvoudig om mijn pace ruim onder de 5 minuten te houden (8,2km in 4:50/km). Ook iets wat me voorafgaand aan de IRONMAN toch niet altijd even makkelijk lukte. Conclusie: het herstel was een feit en ik kon vol vertrouwen de gerichte trainingen weer oppakken.
"Ik was die woensdag lekker vroeg uit de veren om per fiets naar kantoor te gaan."
De eerste van de vier weken in aanloop naar de wedstrijd in Damme zit er inmiddels alweer op. Gewoon weer lekker 6 dagen trainen met afwisselend duur en interval. Enige verschil met de voorbereidingen voor de IRONMAN zijn de lange duurtrainingen in het weekend; die zijn een aanzienlijk stukje korter geworden. Zo stond er afgelopen zaterdag zelfs al meteen, met 1 uur en 50 minuten, de laatste lange duurloop op het programma.
Het gevoel is heel erg goed, ik kan niet anders zeggen, en soms voelt dat best een beetje vreemd. Ben ik tijdens de IRONMAN niet diep genoeg gegaan, is het allemaal gewoon toeval of zou ik misschien toch iets van aanleg hebben voor deze sport en zit er zelfs nog veel meer in?
Ik laat het zoals altijd gewoon allemaal lekker over me heen komen en zie wel waar het schip strand. Ik zeg: "Damme, kom maar op!". Deze week nog even stevig er tegenaan en dan begint vanaf volgende week alweer een periode van taperen. Want als me iets goed is bevallen in de aanloop naar de IRONMAN is het wel dĆe periode.
Uiteraard hou ik jullie vanaf nu weer regelmatig op de hoogte van mijn vorderingen. Tot snel! š
