Wintertraining... 3, 2, 1, Go!
Wintertraining. Even wat gas terug. Geen lange duurlopen of hoogintensieve intervaltrainingen op de fiets, maar werken aan techniek en basisconditie.
Na mijn laatste wedstrijd begin november, de Rursee marathon, heb ik een pauze ingelast om mijn lichaam eens goed tot rust te laten komen. Geen strakke trainingsschema's, letten op wat ik eet of urenlang eenzaam van huis maar gewoon even lekker doen waar ik zin in had en liefst samen met Romy, mijn vrouw.
De eerste week stond voornamelijk in het teken van herstel van de wedstrijd. Mijn benen voelden als beton, ik had weinig energie en kwam 's ochtends maar moeilijk mijn bed weer uit. "Was mijn eerste triathlon seizoen misschien toch wat te lang geweest?", vroeg ik mij af, "of was die zware marathon in de Eifel misschien net een brug te ver?". Nee, écht tot rust komen, lukte nog niet.
De twee daaropvolgende weken was dat echter heel anders. Tuurlijk, ik werd af en toe wakker met een zware kop en kwam wat grammetjes aan van al het lekkers dat ik tijdens het seizoen vaker had laten. Toch voelde ik me weer een stuk energieker. Zeker tijdens een leuke en lange Geocaching tocht door de Zuid-Limburgse bossen (klik hier voor een verslag) was dit goed te merken. Tijdens een pittige klim door een weiland voelde ik geen enkele spanning meer op de bovenbeenspieren en kreeg even een bijna euforisch momentje van: "Dát is lang geleden... Ik ben uitgerust!".
Toch ben ik niet meteen weer van start gegaan. Nee, daar had ik gek genoeg nog niet de drang toe. Je hoort wel eens dat atleten in zo'n rustperiode aardig humeurig kunnen zijn en dat de partner dan van ellende roept: "Ga alsjeblieft weer sporten. Ik wordt gek van je!" Gelukkig is me dat alles bespaard gebleven, "toch Romy?" Gewoon nog even lekker genieten, zeker in deze mooie tijd van het jaar. Lekker saampjes naar de Kerstmarkt in Aken en Maastricht of Pakjesavond met de hele familie.
Aan het einde van de derde rustweek toog ik wel weer een keertje naar het zwembad. Zoals de slogan van het telecombedrijf Tele2 luidt: "niet omdat het moet, maar omdat het kan!". Gewoon omdat ik er even zin in had, een paar baantjes trekken en weer het gevoel van het zwemwater ervaren. Was overigens best weer even wennen na zo'n 6 weken, want ook de laatste 2 weken voor de marathon liet ik de zwemtrainingen voor wat het was. Na 45 minuten en zo'n anderhalve kilometer hield ik het dan ook weer lekker voor gezien.
De bedoeling was om na drie weken de trainingen weer op te pakken. Helaas gooide een griepje roet in het eten en moest ik er noodgedwongen nog een weekje rust aan vast plakken. Nou ja, een weekje? Na een paar dagen bed- en bankhangen en na de zoveelste herhaling van het journaal, gymles met Olga en lesje psychologie van Dr. Phil - het wintersportseizoen is nog niet op gang, want zelfs dát was boeiender geweest om naar te kijken - was ik wel weer even toe aan een frisse neus. Het was lekker koud buiten - ik hou wel trainen in de winterkou - en haalde mijn loopschoenen weer uit het vet voor een rondje joggen in het bos. Het werden uiteindelijk 10 kilometer met ook nog aardig wat hoogtemeters. Ik voelde me als herboren!
Maar aan alles komt een eind, zo ook aan de jaarlijkse rustperiode.
Gisteren heb ik de training weer opgepakt. Nee, nog geen gerichte training in aanloop naar het hoofddoel van volgend jaar, de IronMan Maastricht. Het is winter! En dus tijd om te bouwen aan een nog betere basisconditie, maar vooral ook om te werken aan het vaak minst belichte, maar misschien wel meest belangrijke onderdeel van de triathlonsport, de techniek.
Zwemtechniek om strakjes bij het zwemonderdeel krachten te sparen en toch de nodige seconden te winnen. Loopscholing om tijdens de marathon zo effectief mogelijk te landen teneinde blessures te voorkomen. Of een nog betere afzet om met zo min mogelijk krachten meer te snelheid te kunnen genereren.
Na een korte warming-up werd er net zoals elke dinsdagavond onder leiding van coaches Sarissa en Lei - onze hoofdcoach is meervoudig Nederlands kampioene triathlon Sarissa de Vries - gestart met 6 techniekoefeningen op de atletiekbaan van ons thuishonk, Sportpark De Geusselt. Oefeningen die varieerden van planking voor een sterkere 'core' tot skippen voor een betere sprongbeweging. Het tweede gedeelte van de looptraining bestond uit een interval van 5 herhalingen. Telkens 3 minuten in zone 3 (zeg maar tempo net onder het omslagpunt, ofwel halve marathontempo, ofwel tempo dat je een uur kunt volhouden) en 1 minuut in zone 4 (de anaërobe zone), afgewisseld met 2 minuten rust. Met name tijdens de intervallen deed ik het wat rustig aan, vooral omdat het weer mijn eerste echte training sinds een aantal weken was.
Na een korte cooling-down en pauze om even wat suikers te nuttigen, vervolgende we onze training in het wedstrijdbad van het Geusseltbad. De trainers aan de kant waren wederom Sarissa, Pascal en de trainer van de Maastrichtse Studenten Triathlon Vereniging Ferro Mosae, Edo van der Meer.
Op de dinsdagavond delen we het wedstrijdbad met deze zustervereniging. Ook nu weer bestond de training voornamelijk uit technische oefeningen gericht op goed gebruik van de benen en de juiste arm inzet, afgewisseld met enkele series in duurtempo. Omdat ik toch al een tijdje niet in het water had gelegen, dacht ik dat ik moeite zou hebben om weer bij het trainingstempo aan te haken. Toch viel dat gelukkig mee en waren mijn 100 meter tijden nog altijd op het niveau van een aantal weken geleden, zo rond of net onder de 2 minuten.
Komend weekend sluit ik deze eerste trainingsweek nog af met een duurloop op zaterdag en rustige fietstraining op zondag.
Het voelt goed om de draad weer op te pakken. Nu nog even rustig aan en dus vooral werken aan de techniek. Na de feestdagen, mijn 40e verjaardag en een lekkere skivakantie, start ik op maandag 23 januari met mijn gerichte training voor het nieuwe seizoen. Benieuwd wat het mij gaat brengen! Jij ook?
